این پی‌نوشتی است بر نوشته ریاضی و رشته کامپیوتر. از دوستانی که محبت کردن و بر آن نوشته، کامنت گذاشتند بسیار ممنونم واز آنها می‌خواهم که مرا از دیدگاه‌ها و بازخوردهای خود محروم نسازند.
نخست بگویم که منظورم از درس‌های ریاضی همین درس‌های متعارفی است که در دوره کارشناسی کامپیوتر ارایه می‌گردند، درسهایی چون ریاضی ۱و ۲، معادلات دیفرانسیل، آمار و احتمالات مهندسی، ریاضی مهندسی وساختمان گسسته (گرچه من خودم تنها نمره ریاضی ۱و۲ و ساختمان گسسته را می‌پرسم). بگذازید مساله را از زاویه دیگری بنگریم و آن زاویه مدیریتی است، منِ نوعی به عنوان یک مدیر، برای استخدام نیروها زمان و ابزارهای محدودی در اختیار دارم. می‌گویند (درست یا نادرستش پای گویندگان) ازدواج مثل هندوانه بسته است، هر چقدر هم که وسواس به خرج دهید عاقبت بسیاری چیزها در آینده معلوم می‌گردند. استخدام نیرو نیز اینگونه است. حتا ممکن است فردی رزومه‌ای عالی داشته باشد یا در شرکت پیشین بسیار موفق بوده باشد اما با فرهنگ سازمانی شرکت شما سازگار نشود. فردی که نیرو استخدام می‌کند باید از تمام ابزارهای موجود بهره گیرد. او باید توانایی‌های مختلف نیرو رادر بسیار از زمینه‌ها بیازماید. یکی از این ابزارها معدل کل و نمرههای فرد است، روشن است که منِ استخدام کننده وقت آنرا ندارم که از نیروی جدید امتحان ریاضی بگیرم تا توانایی وی را در ریاضی بسنجم پس به نمرههای وی اکتفا می‌کنم و همین‌گونه است برای دیگر درس‌ها، درسهایی چون مبانی کامپیوتر، برنامه‌سازی پیشرفته، ساختمان داده‌ها، پایگاه داده‌ها، طراحی الگوریتم‌ها، هوش مصنوعی، مهندسی نرم‌افزار ۱و ۲٫
حتا تازگی به این نتیجه رسیده‌ام که باید نمره درس‌های عمومی را هم پرسید (برای اطلاعات بیشتر درباره چرایی این کار، بخش درسهایی که کامپیوتری نیستند را تنها به این خاطر که کسل‌کننده هستند سرسری نگیرید. از مقاله پندهایی به دانشجویان کامپیوتر- بخش دوم را به دقت بخوانید)
ممکن است فردی را که استخدام می‌کنید تا آخرین روزی که با شما کار می‌کند حتا با یک فرمول ریاضی کار نکند، اما توانایی آنرا نیاز دارد. هنگامی که ساخت بنایی به پایان می‌رسد تنها بخشی که دیده یا حس نمی‌شود پی است، اما من تا به‌حا ندیده‌ام که کسی بگوید چون از پی استفاده نمی کنم به آن نیازی نیست. دانشجویی فرصت بسیار مناسبی است برای ساختن و محکم کردن این پی که شاید در دوران کاری هیچکاه مستقیم دیده نشود. یکی از بخش‌های این پی ریاضی است و روشن است که بخش‌های دیگری هم چون توانایی‌های برنامه‌نویسی و… از دیگر بخش‌های این پی هستند.
اگر می خواهید بار دیگری که مطلبی نوشته شد، آگاه گردید. عضو خوراک (feed) این بلاگ شوید.
ریاضی یک که گدشت ایشاالله از ریاضی دو به بعد محکم تر می خونم.
در ضمن مگه ما آدم استخدام می کنیم که کاری را که دوست نداره انجام بده؟
درسهایی که کامپیوتری نیستند را تنها به این خاطر که کسل‌کننده هستند سرسری نگیرید
اصلا دادن کارهایی که برای مهندس نرم افزار کسل کننده هستند معقول هست؟
اپاتان: میلاد جان، وقتی در شرکتی کار می‌کنید در بهترین حالت بیش از نیمی از کارها خسته کننده، تکراری و کسل کننده هستند
با کمال احترام برای نظر شما اما من کاملا مخالفم
به نظر من ارتباط مستقیمی بین معدل و کارایی فرد در محیط کار وجود ندارد
افراد زیادی را دیدم که با معدل بسیار خوب از دانشگاهای بسیار معتبر فارغ التحصیل شدند ولی در محیط کار بسیار ناموفقند (قصد جسارت ندارم ولی مخصوصا خانم ها)
دلیلش هم به نظر من تاکید بر تئوری در دانشگاه هاست به جای پرداختن به کارهای عملی
متاسفانه در این مورد حق با شما است. البته همانگونه که گفته‌ام معدل یکی از معیارها است و همه چیز نیست.
روشن است که توانایی‌های فنی نیز باید جداگانه بررسی و آزموده می‌شوند. نمونه کارها دیده شوند. رزومه کاری بررسی گردد. مصاحبه و….
نمیدونم شما از نظر کاری در چه درجه ای هستید و چقدر کد نوشته اید،ولی مطالبی مثل حل معادله دیفرانسیل،معادله
انتقال گرما در سیالات ،محاسبه طول کمان چه تاثیری در فراگیری مطالبی مانند معماری نرم افزار،طراحی شی گرا
و …دارد؟